لباس سنتی

لباس سنتی مردم گرجستان، «چوخا» (Chokha) نام دارد که از قرن 9 میلادی تا سال 1920 در سطحی گسترده از آن استفاده می‌کردند. امروزه این لباس، نمادی از غرور ملی به حساب می‌آید و بیشتر، مردان در مجلس‌های رسمی و عروسی آن را می‌پوشند. این لباس، یک کت پشمی با یقه‌ای بلند را شامل می‌شود و معمولاً یک کلاه از جنس خز، خنجر و چندین گلوله را نیز دربرمی‌گیرد که به تزئین آن کمک می‌کنند. این لباس، انواع مختلفی دارد و امروزه تغییرات متعددی را در آن به وجود آورده‌اند و بسیار مدرن‌تر از مدل اولیه و اصیلش به نظر می‌رسد.

غذاهای سنتی

غذای سنتی گرجستان بسیار متنوع و خوش‌طعم هستند. اما غذاهای ناحیه‌ی غربی و شرقی این کشور، تا حد زیادی با هم تفاوت دارند. در بخش غربی، بیشتر بر روی غذاهای گیاه‌خواری تأکید می‌شود که از گردو، گشنیز، ترخون و ریحان برای طعم دادن به غذاها استفاده می‌کنند. «خاچاپوری» (Khachapuri) از غذاهای معروف این ناحیه به شمار می‎رود. غذاهای بخش شرقی گرجستان، بیشتر از گوشت تهیه می‌شود و معروف‌ترینِ آن‌ها، «خینکالی» (Khinkali) نام دارد.

آداب معاشرت و ارزش ها

مهمان‌نوازی، جزو جدایی‌ناپذیر فرهنگ مردم گرجستان است. آن‌ها مهمان‌هایشان را نوعی موهبت می‌دانند و مسافران و گردشگران نیز مهمان کشورشان هستند. بنابراین احتمالش زیاد است که شما را برای صرف غذا به خانه‌شان دعوت کنند و اگر موقعیتش را دارید، ترجیحاً دعوتشان را رد نکنید. به عنوان کادو می‌توانید گل یا شکلات به خانه‌ی آن‌ها ببرید و نیازی نیست حتماً هدیه‌ای گران تهیه کنید. اگر انتخابتان گل است، تعداد فرد را درنظر داشته باشید؛ زیرا تعداد زوج را در خاکسپاری‌ها برای میزبان می‌برند. همچنین در گرجستان رسم است که هدیه را معمولاً در حضور مهمان باز نمی‌کنند. البته استثنا نیز وجود دارد. غذا خوردن در این کشور، بیشتر فرصتی برای دور هم جمع شدن به حساب می‌آید و آداب به خصوصی ندارد و احتمالاً گفت‌وگویی شاد و هیجان‌انگیز را سر میز غذا شاهد خواهید بود.

سن، مقام و قدرت برای افراد احترام می‌آورد و به همین دلیل مردم، احترام بسیاری برای افراد مسن قائل هستند. البته به همان نسبت نیز از سالمندان یا افراد در رأس قدرت، انتظار می‌رود تا مسئولیت تصمیم‌گیری درست در مواقع لزوم را برعهده بگیرند. همچنین یادتان باشد که فقط اعضای خانواده و دوستان نزدیک، یکدیگر را با اسم کوچک صدا می‌زنند و بقیه‌ی افراد از نام خانوادگی یا نام کوچک همدیگر به همراه لفظ «آقا» یا «خانم» استفاده می‌کنند. معمولاً مردم، هیجان خاصی در صحبت کردن دارند و علاوه بر بالا رفتن تن صدا، حرکات دستشان هم افزایش پیدا می‌کند. خانم‌ها در این کشور از احترام بالایی برخوردار هستند و می‌توانند در بیشتر موقعیت‌‌هایی که مدنظرشان است، مشغول به کار شوند و اگر تحصیلات بالایی داشته باشند، حتی ممکن است از پدرانشان هم بیشتر حقوق بگیرند.